fluor
Encyklopedia PWN
geol. typ procesów pomagmowych zachodzących pod wpływem oddziaływania na skały gorących (o temp. 400–100°C) roztworów wodnych (roztworów hydrotermalnych) ubogich w składniki trudno lotne (gł. krzemiany), natomiast wzbogaconych w składniki odznaczające się lotnością (gł. chlor, fluor, związki boru, siarki i węgla);
iryd, Ir, iridium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 77;
ksenon, Xe, xenon,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 54;
miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, na obszarze Poznańskiego Przełomu Warty, na l. brzegu Warty, między Poznaniem na północy a Wielkopol. Parkiem Nar. na południu.
magma
naturalny, gorący i ruchliwy stop tworzący się lokalnie i okresowo wskutek częściowego wytapiania skał w górnym płaszczu Ziemi lub w skorupie ziemskiej;
[gr.],
substancje, które w odróżnieniu od metali są złymi przewodnikami ciepła i elektryczności; niemetale stanowią ok. 20% wszystkich pierwiastków chemicznych; do typowych niemetali należą: fluorowce, tlen, azot, siarka, fosfor oraz helowce;
